Sokrat ST Verse;
Yaoww..
mutluluğumun nirvanasındayım ve söyleyebilirim yeri gelmişken..
Ben sadece huzur istemiştim ama ortaya karışık seni vermişler..
Bakma bana, o dakika tamam dedim yeter ki gül.
Senden öncesi bi ters bi düz, senle başlar ve senle biter günüm.
Anlıyorum senle karışıyorum her an varsan tamam
bu aşk üstüne basmaksa bak adını yazıyorum yürüdüğüm asfatlara..
30 haziranı en hassas yapan aldığım en büyük hediyedir o.
Ne demeye saat on ikiyi geçmiyordu durduk durdu bu akşam zaman.

Belki bu aşk bana zarar ama katlanırım, bana kızma ürküp uzaklaşırım.
Peki paranoya yaratırsan bile diyemiyorum bana bükme dudaklarını.
Zaman o ki bizi bir araya getiriyor bir bildiği var, can tamamdır.
Ben seni nefret duygularımı yitirdiğim andan kazandım, anlam kat bana.

Başkalarıyla karıştırıyordum, başta başkalarıyla kırıştırıyordum
ama yaşta kalınca kuruntu tadında bu duygu tam anladım aşka varınca.
Yine anlıyorum bi bakışa yazcak kadar hatta kucaklaşmamak,
tetikler atçak kadar. Yoldan çıkacam yada her yol sapcak sana.

Daralıyorum bir iyi bir kötü
ben sana değil insanlara kuduruyorum öfkeden.
Her gün seni karalıyorum iyi ol yeter.
Bitiyor mu deme yanındayım, korkmak sana yakışıyor mu?

Ben senken biz olduk, gelmek yada terketmek mi zor
ki seni bıraksam erkeklik mi kaldı?
Her yer “süm” yazdığım her şiirde sen varsın.
Kötü gününde bile yer yer gül.

Ben tebessümüne savaşırken ederim her dansı.
Kılına zarar beni çıkarır zıvanamdan.
Kimseye güven olmuyor bu zamanda.
Sana kızamam ben yanı başımda çakılı kal.

Onlardan sakınıcam da
bana sarılacaksın adı çıkacak aşk diye.
Bu harpte kim bilir kaç gövdeyiz
ama bu hikayede sadece ikimiz başroldeyiz.

Nakarat;
yine bana yalnızlık yine aynı huzursuz gecem
al beni yasaklarından ayır bırakmaa
yine aynı akşam yine aynı telaşlarr bize kıyıp gittin anlamadım
mutlu insanlar izledikçe yandım.

Alef High Verse;
Beni bırakıp gideli sen sözde yerini kaç kadın aldı
aksine ben hep bizi yazdım onlar beni başkası sandı
gidişinden ziyade hiç gelmemiş olsaydın aşka susardım
gittin , bi kalem bi de seni beyaz kağıtlara yazması kaldı
yazması kaldı
yazdıkça seni insanların aşkları doğdu
onlar mutlu yanımda yoksun diye gözyaşlarım akşamı boğdu
ah be annem oldu mu böyle söz de büyüyüp adam olucaktım
gece gündüz bi güzelin yoluna şarkılar döküp yaşlanır oğlun

o güzel gelmez gel desemde hayatım yazarak geçer gider
ve son bi buse konar yanağına acıyı katlamayı seçer giden
koklayamadan ölmek seni düşündükçe tüm neşem biter
sevgilim; olmadığın bi hayatın içinde ecel mi dert

değil hiç olmadı hiç dolmadı yerin ben hep senin oldum
olmayışın burktu yüreğimi sanki biri menekşemi yoldu
seni yazmak zor değil ama gitme demek beni yordu
bakma onca şarkıya sen ben hep yalnızlığa sesleniyordum

Nakarat;
yine bana yalnızlık yine aynı huzursuz gecem
al beni yasaklarından ayır bırakmaa
yine aynı akşam yine aynı telaşlarr bize kıyıp gittin anlamadım
mutlu insanlar izledikçe yandım.